Deronje

Deronje je malo selo u Vojvodini. Selo od davnina poznato po čilašima, najlepšim salašima i najboljim bačkim tamburašima. Naziv potiče od mađarske reči “dernye” koja označava rit pored reke i odnosi se na stanište ljudi koji su na močvarni prostor oko reke Mostonge zbog ispovedanja pravoslavne vere proterani iz Bača 1760. godine.

Poznavaocima likovne umetnosti Deronje je poznato kao rodno mesto slikara, sveštenomučenika Rafaila (Georgija Momčilovića). Likovna kolonija “Rafailo Momčilovic” poseduje vrednu zbirku ikona i slika koja se dopunjuje svake godine u septembru kada se održavaju tradicionalni “Rafailovi dani”.

Neki stariji više pamte Deronje po nekadašnjoj krčmi – trščari “Kod baba Živane”. U njoj je svirao čuveni tamburaški orkestar Todora Jovanovića – Paganinija, poznatog iz filma Aleksandra Saše Petrovića “Biće skoro propast sveta”, remek dela srpske kinematografije. U deronjskom romskom naselju kao retko autentičnom Saša Petrović je snimio i dosta scena iz filma “Seobe” po romanu Miloša Crnjanskog.

Na arheološkom nalazištu u okolini pronađena je 7000 godina stara glinena figura “Crvenokosa boginja” koja svedoči o visokom stepenu umetničke kulture prvih zemljoradnika na prostorima oko Dunava.

Deronje je jedinstveno i po, po drugi put, postavljenom spomeniku kralju Aleksandru Karađorđeviću (rad čuvene livnice “Jeremić” iz Beograda). Spomenik se nalazi ispred pravoslavne crkve Svetog arhangela Mihaila a crkveni hor iz Deronja poznat je i izvan bačke eparhije po lepoti pojanja.

U Deronjama postoji i Etno kuća, jedna od retkih sa očuvanom bavarskom arhitekturom, kao i kulturno umetničko društvo “Seferin” koje tek stiče afirmaciju svojim autentičnim izvođenjem starih vojvođanskih svadbenih običaja.

Poslednjih pet godina u Deronjama se početkom jula održava “Tamburica fest” koji okupi brojne ljubitelje tamburaške muzike iz celog sveta.

Zato, ako vas put nanese obavezno svratite.
Niko nema što imaju Deronje!